Słownik surowców plastikowych - nie boisz się już nie rozumieć tabeli właściwości fizycznych

1. Gęstość i gęstość względna

Gęstość i gęstość względna - Gęstość odnosi się do masy zawartej w jednostkowej objętości substancji, krótko mówiąc, stosunek masy do objętości, który jest mierzony w milionach gramów na metr 3(Mg/m3) lub kilogramach na metr 3(kg/m3) lub gramach na centymetr 3(g/cm3).
Gęstość względna, znana również jako stosunek gęstości, odnosi się do stosunku gęstości substancji do gęstości substancji odniesienia w ich odpowiednich określonych warunkach, lub masy określonej objętości substancji w temperaturze t1 i równoważnej objętości substancji odniesienia w temperaturze t2. Stosunek masy w temperaturze. Powszechną substancją odniesienia jest woda destylowana, wyrażona jako Dt1/t2 lub t1/t2, co jest wielkością bezwymiarową.

2. Temperatura topnienia i temperatura zamarzania

Temperatura topnienia i temperatura zamarzania - Temperatura, w której stan ciekły-ciało stałe substancji osiąga równowagę pod jej ciśnieniem pary, nazywana jest temperaturą topnienia lub temperaturą zamarzania.
To jest spowodowane regularnym ułożeniem atomów lub jonów w ciele stałym, w wyniku wzrostu temperatury ruch termiczny staje się chaotyczny i aktywowany, tworząc zjawisko nieregularnego ułożenia cieczy, proces przeciwny to krzepnięcie. Temperatura, w której ciecz zmienia się w ciało stałe, często nazywana jest punktem zamarzania lub punktem zamarzania, i różni się od punktu topnienia tym, że ciepło jest wydobywane, a nie pochłaniane. W rzeczywistości punkt topnienia i punkt zamarzania materii są takie same.

3. Zakres topnienia
Odnosi się do zakresu temperatur mierzonych metodą kapilarną od początku topnienia substancji do całkowitego stopnienia.

4. Punkt krystalizacji
Odnosi się do cieczy w procesie chłodzenia, od cieczy do temperatury zmiany fazy stałej.

5. Punkt wlewania
Wskaźnik właściwości płynnych produktów naftowych. Odnosi się do temperatury, w której próbka jest schładzana, aby zacząć przestawać płynąć w standardowych warunkach, to znaczy, najniższa temperatura, w której próbka może być nadal wylewana, gdy jest schłodzona.

6. Temperatura wrzenia
Temperatura, w której ciecz wrze podczas podgrzewania i zamienia się w gaz. Lub temperatura, w której ciecz i jej para są w równowadze. Ogólnie, im niższa temperatura wrzenia, tym większa lotność.

7. Zakres wrzenia
W stanie standardowym (1013,25 hPa, 0℃), objętość destylacji w zakresie temperatur określonym w standardzie produktu.

8. Sublimacja
Przemiana substancji stałej (krystalicznej) w stan gazowy bez przechodzenia przez stan ciekły. Takie jak lód, jod, siarka, naftalina, kamfora, chlorek rtęci itp., mogą sublimować w różnych temperaturach.

9. Prędkość parowania
Parowanie odnosi się do gazowania powierzchni cieczy. Wskaźnik parowania, znany również jako wskaźnik lotności, jest zazwyczaj oceniany na podstawie temperatury wrzenia rozpuszczalnika, a podstawowym czynnikiem decydującym o wskaźniku parowania jest ciśnienie pary rozpuszczalnika w tej temperaturze, a następnie masa cząsteczkowa rozpuszczalnika.

10. Ciśnienie pary
Ciśnienie pary to skrót od ciśnienia nasyconej pary. W określonej temperaturze ciecz osiąga równowagę ze swoją parą, a ciśnienie równowagi w tym czasie zmienia się tylko z powodu natury i temperatury cieczy, co nazywa się ciśnieniem nasyconej pary cieczy w tej temperaturze.

11. Azeotrop
Mieszanka o stałej temperaturze wrzenia utworzona przez dwie (lub kilka) cieczy nazywana jest azeotropem, co odnosi się do mieszanej roztworu w równowadze, gdzie faza gazowa i faza ciekła są całkowicie takie same. Odpowiednia temperatura nazywana jest temperaturą azeotropową lub punktem azeotropowym.

12. Wskaźnik refrakcji (Wskaźnik refrakcji)
Wskaźnik refrakcji to wielkość fizyczna, która wyraża stosunek prędkości światła w dwóch różnych (izotropowych) mediach. Prędkość światła zmienia się w zależności od medium, gdy światło przechodzi z jednego przezroczystego medium do innego przezroczystego medium o różnej gęstości, z powodu zmiany prędkości, kierunek jego zmiany nazywa się refrakcją.

Stosunek sinusa kąta padania światła do sinusa kąta załamania, lub stosunek prędkości światła przechodzącego przez próżnię do prędkości w medium, to wskaźnik refrakcji. Ogólnie wyrażany wskaźnik refrakcji n odnosi się do wartości światła wchodzącego do dowolnego medium z powietrza. Wskaźnik refrakcji, o którym zazwyczaj mowa, jest mierzony światłem sodowym żółtym (linia D) w tC, więc jest wyrażany jako ntD, na przykład mierzony w 20 ° C, to n20D.

13. Temperatura zapłonu
Temperatura zapłonu, znana również jako temperatura zapłonu płonącego, wskazuje jeden z wskaźników charakteru cieczy łatwopalnej. Jest to najniższa temperatura, w której mieszanka ciśnienia pary i powietrza na powierzchni cieczy łatwopalnej jest podgrzewana do zapłonu, gdy ma kontakt z płomieniem. Błysk to zazwyczaj jasnoniebieska iskra, błysk gaśnie, nie może dalej płonąć.
Zjawisko flashover często jest zwiastunem pożaru. Istnieje metoda kubka otwartego i metoda kubka zamkniętego do określenia temperatury zapłonu, pierwsza jest zazwyczaj używana do określenia cieczy o wysokiej temperaturze zapłonu, druga jest używana do określenia cieczy o niskiej temperaturze zapłonu.

14. Punkt zapłonu
Temperatura zapłonu, znana również jako punkt zapłonu, jest jednym z wskaźników właściwości cieczy łatwopalnych. Odnosi się do minimalnej temperatury, w której mieszanka pary i powietrza podgrzana do powierzchni cieczy łatwopalnej może kontynuować spalanie natychmiast po kontakcie z płomieniem. Temperatura zapłonu cieczy łatwopalnej jest o 1 ~ 5℃ wyższa od punktu zapłonu. Im niższy punkt zapłonu, tym mniejsza różnica między punktem zapłonu a punktem zapłonu.

15. Punkt samozapłonu
Najniższa temperatura, w której substancje palne mogą zapalić się bez kontaktu z otwartym płomieniem, nazywana jest punktem samozapłonu. Im niższy punkt samozapłonu, tym większe ryzyko zapłonu. Punkt samozapłonu tej samej substancji różni się w zależności od różnych warunków, takich jak ciśnienie, stężenie, rozpraszanie ciepła i metody testowe.

16. Limity wybuchowości
Gazy palne, opary cieczy łatwopalnej lub palny pył stały w określonej temperaturze, ciśnieniu i powietrzu lub tlenie zmieszane w celu osiągnięcia określonego zakresu stężenia, w przypadku napotkania źródła ognia wybuchną. Ten zakres stężenia nazywa się limitem wybuchu lub limitem spalania. Jeśli skład mieszanki nie mieści się w tym określonym zakresie, niezależnie od tego, jak duża jest podaż energii, nie zapali się.

Opary lub pył zmieszane z powietrzem i osiągające określony zakres stężenia, w przypadku napotkania źródła ognia spalą się lub wybuchną, a najniższe stężenie nazywa się dolnym limitem wybuchu; Maksymalne stężenie nazywa się górnym limitem wybuchu. Limit wybuchu zazwyczaj wyraża się jako procent objętości oparów w mieszance, tj. %(obj); Pył wyraża się w stężeniu mg/m3.
Jeśli stężenie jest niższe niż dolna granica wybuchowości, chociaż otwarty płomień nie wybuchnie ani nie spali się, ponieważ w tym czasie proporcja powietrza jest duża, a stężenie palnych par i pyłów nie jest wysokie; Jeśli stężenie jest wyższe niż górna granica wybuchowości, chociaż będzie wiele substancji palnych, to jednak brakuje tlenu wspierającego spalanie, w przypadku braku uzupełnienia powietrza, nawet w przypadku otwartego ognia, przez jakiś czas nie dojdzie do wybuchu. Palne rozpuszczalniki mają określony zakres wybuchowości, a im szerszy zakres wybuchowości, tym większe ryzyko.

17. Lepkość (Lepkość)
Lepkość to wewnętrzny opór tarcia generowany przez ciecz (ciecz lub gaz) w przepływie, a jej wielkość jest określana przez rodzaj substancji, temperaturę, stężenie i inne czynniki. Zwykle jest to skrót od lepkości dynamicznej, a jej jednostką jest Pa·sekunda (Pa·s) lub milipa·sekunda (mPa·s).