Słowniczek surowców z tworzyw sztucznych - nie boisz się już nie rozumieć tabeli właściwości fizycznych

1. Gęstość i gęstość względna

Gęstość i gęstość względna - Gęstość odnosi się do masy zawartej w jednostce objętości substancji, w skrócie stosunku masy do objętości, który mierzy się w milionach gramów na metr 3 (Mg / m3) lub kilogramach na metr 3 (kg / m3) lub gramach na centymetr 3 (g / cm3).
Gęstość względna, znana również jako stosunek gęstości, odnosi się do stosunku gęstości substancji do gęstości substancji odniesienia w odpowiednich określonych warunkach lub masy określonej objętości substancji w temperaturze t1 i równoważnej objętości substancji odniesienia w t2. Stosunek masy w temperaturze. Powszechną substancją odniesienia jest woda destylowana, wyrażona jako Dt1/t2 lub t1/t2, która jest ilością bezwymiarową.

2. Temperatura topnienia i temperatura krzepnięcia

Temperatura topnienia i temperatura zamarzania - Temperatura, w której stan ciekły-stały substancji osiąga równowagę pod ciśnieniem pary, nazywana jest temperaturą topnienia lub temperaturą zamarzania.
Wynika to z regularnego ułożenia atomów lub jonów w ciele stałym w wyniku wzrostu temperatury, ruch termiczny staje się chaotyczny i aktywowany, tworząc zjawisko nieregularnego ułożenia cieczy, odwrotnym procesem jest krzepnięcie. Temperatura, w której ciecz zmienia się w ciało stałe, jest często nazywana temperaturą zamarzania lub temperaturą zamarzania i różni się od temperatury topnienia tym, że ciepło jest emitowane, a nie pochłaniane. W rzeczywistości temperatura topnienia i zamarzania materii jest taka sama.

3. Zakres topnienia
Odnosi się do zakresu temperatur mierzonych metodą kapilarną od początku topnienia substancji do całkowitego stopienia.

4. Punkt kryształowy
Odnosi się do cieczy w procesie chłodzenia, od temperatury wymiany fazy cieczy do temperatury przemiany fazy stałej.

5. Punkt pourowy
Wskaźnik właściwości ciekłych produktów ropopochodnych. Odnosi się do temperatury, w której próbka jest schładzana, aby zacząć przestać płynąć w standardowych warunkach, czyli najniższą temperaturę, do której próbka może być nadal nalewana po schłodzeniu.

6. Temperatura wrzenia
Temperatura, w której ciecz wrze po podgrzaniu i zamienia się w gaz. Lub temperatura, w której ciecz i jej para są w równowadze. Ogólnie rzecz biorąc, im niższa temperatura wrzenia, tym większa lotność.

7. Zakres wrzenia
W stanie wzorcowym (1013,25 hPa, 0°C), objętość destylacji w zakresie temperatur określonym w normie produktu.

8. Sublimacja
Przemiana substancji stałej (krystalicznej) w stan gazowy bez przechodzenia przez stan ciekły. Takie jak lód, jod, siarka, naftalen, kamfora, chlorek rtęci itp., Można sublimować w różnych temperaturach.

9. Prędkość parowania
Parowanie odnosi się do zgazowania powierzchni cieczy. Szybkość parowania, znana również jako szybkość ulatniania, jest ogólnie oceniana na podstawie temperatury wrzenia rozpuszczalnika, a podstawowym czynnikiem decydującym o szybkości parowania jest prężność pary rozpuszczalnika w tej temperaturze, a następnie masa cząsteczkowa rozpuszczalnika.

10. Prężność par
Prężność pary to skrót od ciśnienia pary nasyconej. W określonej temperaturze ciecz osiąga równowagę ze swoją parą, a ciśnienie równowagi w tym czasie zmienia się tylko ze względu na charakter i temperaturę cieczy, co nazywa się ciśnieniem pary nasyconej cieczy w tej temperaturze.

11. Azeotrop
Mieszanina o stałej temperaturze wrzenia utworzona przez dwie (lub kilka) cieczy nazywana jest azeotropem, co odnosi się do zmieszanego roztworu w równowadze, w którym faza gazowa i faza ciekła są całkowicie takie same. Odpowiednia temperatura nazywana jest temperaturą azeotropową lub punktem azeotropowym.

12. Współczynnik załamania światła (współczynnik załamania światła)
Współczynnik załamania światła to wielkość fizyczna, która wyraża stosunek prędkości światła w dwóch różnych (izotropowych) ośrodkach. Prędkość światła zmienia się wraz z ośrodkiem, gdy światło z przezroczystego ośrodka przechodzi w inny przezroczysty ośrodek o różnej gęstości, ze względu na zmianę prędkości, kierunku jego zmiany, nazywa się to załamaniem.

Stosunek sinusa kąta padania światła do sinusa kąta załamania, czyli stosunek prędkości światła przechodzącego przez próżnię do prędkości ośrodka, to współczynnik załamania światła. Ogólnie wyrażony współczynnik załamania światła n odnosi się do wartości światła wpadającego do dowolnego ośrodka przez powietrze. Współczynnik załamania światła, o którym zwykle się mówi, jest mierzony za pomocą żółtego światła sodowego (linia D) w tC, więc jest wyrażony przez ntD, na przykład mierzony w temperaturze 20 ° C, jest to n20D.

13. Temperatura zapłonu
Temperatura zapłonu, znana również jako temperatura zapłonu spalania, wskazuje na jeden ze wskaźników charakteru łatwopalnej cieczy. Jest to najniższa temperatura, w której mieszanina ciśnienia pary i powietrza na powierzchni łatwopalnej cieczy jest podgrzewana do błysku w kontakcie z płomieniem. Błysk jest zwykle jasnoniebieską iskrą, błysk gaśnie, nie może dalej się palić.
Rozgorzenie jest często zwiastunem ognia. Istnieje metoda kubka z otwartymi ustami i metoda kubka z zamkniętymi ustami w celu określenia temperatury zapłonu, pierwsza z nich jest zwykle używana do określania cieczy o wysokiej temperaturze zapłonu, druga służy do określania cieczy o niskiej temperaturze zapłonu.

14. Punkt zapłonu
Punkt zapłonu, znany również jako punkt zapłonu, jest jednym ze wskaźników właściwości cieczy łatwopalnych. Odnosi się do minimalnej temperatury, w której mieszanina pary i powietrza podgrzana do powierzchni łatwopalnej cieczy może nadal palić się natychmiast po kontakcie z płomieniem. Temperatura zapłonu cieczy palnej jest o 1 ~ 5 °C wyższa niż temperatura zapłonu. Im niższa temperatura zapłonu, tym mniejsza różnica między temperaturą zapłonu a temperaturą zapłonu.

15. Spontaniczny punkt zapłonu
Najniższa temperatura, w której substancje palne mogą zapalić się bez kontaktu z otwartym płomieniem, nazywana jest punktem zapłonu spontanicznego. Im niższy punkt zapłonu samozapłonu, tym większe ryzyko zapłonu. Punkt spontanicznego zapłonu tej samej substancji zmienia się w zależności od różnych warunków, takich jak ciśnienie, stężenie, rozpraszanie ciepła i metody testowe.

16. Granice wybuchowości
Gaz palny, łatwopalna para cieczy lub palny pył stały o określonej temperaturze, ciśnieniu i powietrzu lub tlenie zmieszane w celu osiągnięcia określonego zakresu stężeń, napotkają źródło ognia, które eksplodują. Ten zakres stężeń nazywany jest granicą wybuchowości lub granicą spalania. Jeśli skład mieszaniny nie mieści się w tym określonym zakresie, bez względu na to, jak duży jest zapas energii, nie zapali się.

Para lub pył zmieszane z powietrzem i osiągną pewien zakres stężeń, napotkają źródło ognia, spalą się lub eksplodują, najniższe stężenie nazywane jest dolną granicą wybuchowości; Maksymalne stężenie nazywane jest górną granicą wybuchu. Granica wybuchowości jest zwykle wyrażana jako procent objętości pary w mieszaninie, tj. % (obj.); Pył wyrażany jest w stężeniu mg/m3.
Jeśli stężenie jest niższe niż dolna granica wybuchowości, chociaż otwarty płomień nie eksploduje ani nie pali się, ponieważ udział powietrza jest w tym czasie duży, a stężenie palnych par i pyłów nie jest wysokie; Jeśli stężenie jest wyższe niż górna granica wybuchu, co prawda będzie duża liczba substancji palnych, ale brak tlenu wspomagającego spalanie, przy braku dopływu powietrza, nawet w przypadku otwartego ognia, nie eksploduje przez chwilę. Rozpuszczalniki łatwopalne mają określony zakres wybuchu, a im szerszy zakres wybuchu, tym większe ryzyko.

17. Lepkość (lepkość)
Lepkość to opór tarcia wewnętrznego wytwarzany przez płyn (ciecz lub gaz) w przepływie, a jego wielkość zależy od rodzaju substancji, temperatury, stężenia i innych czynników. Ogólnie rzecz biorąc, jest to skrót od lepkości dynamicznej, a jego jednostką jest Pa· sekunda (Pa·s) lub milipa · sekunda (mPa·s).